มี "ตัวเรา" อยู่จริงหรือ?

เวลาสวดมนต์ทำวัตรเช้า

ถึงบทที่ชื่อ ... สังเวคปริกิตตนปาฐะ ...

ได้สรุปเรื่อง "ทุกข์" ... ๑ ในอริยสัจจ ทั้ง ๔ ได้ชัดเจนมาก

เริ่มจากการได้ "เกิด" นี่แหละ ต้องตามมาด้วย ชรา มรณะ

ระหว่างที่รอจนกว่าจะมรณะ นี่ สารพัดทุกข์ มันถาโถม

ความเศร้า ความพร่ำรำพัน การเจ็บกาย การเจ็บใจ คับแค้นใจ

การประสบสิ่งที่ไม่รัก ไม่ชอบใจ

การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่ชอบใจ

คิดสิ่งใดไม่ได้ดั่งหวัง ... นี่มัน "ทุกข์" ทั้งนั้น และหนีไม่พ้นด้วย

นี่มันเป็น "สารพัดทุกข์" ที่ทุกสัตว์ ต้องพบเจอ ในชีวิต

พระพุทธองค์ สรุปลงที่ว่า  "ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา"   คือ ...

การเข้าไปยึดมั่นอย่างเหนียวแน่น ในขันธ์ทั้ง ๕ เป็นทุกข์

เพื่อให้เข้าใจง่ายที่สุดก็คือ ไปยึดเอาว่า ...

รูปที่เห็นนี่ คือ เรา, นาม ที่คิด ที่ปรุงแต่งนี่ เป็นเรา ของเรา

เราคิด เรารู้สึก เราปรุงแต่ง ... เป็นเรา เป็นของเรา มีตัวมีตน

เรื่องนี้ทำให้นึกถึงบท อนัตตะลักขณะสูตร

พระพุทธองค์ ประทานให้กับ ปัญจวัคคีย์ ทั้ง ๕

จนได้บรรลุพระอรัตตผล พร้อมกันทันที

จึงอยากให้ลองพิจารณา  ตั้งข้อสงสัย ดูว่า ... 

เอ.. ทำไมหนังมันเริ่มเหี่ยว ... ผมมันเริ่มหงอก .

.. อวัยวะต่างๆ ในกาย มันเริ่มทรุดโทรม

เอ...นี่มัน กาย “ของเรา” แน่หรือ ?

ถ้ามันเป็น “ของเรา” จริง ...

ทำไมเรา “สั่ง” มัน “คุม” มัน ไม่ได้ล่ะ?

ขนาดกินอาหารเสริม ยาบำรุง ออกกำลัง

ทำทุกอย่างแล้ว ทำไมยังหยุด "มัน" ไม่ได้ล่ะ?

หรือว่า "มัน" ไม่ใช่ “ของเรา” ... ไม่มี “ตัวเรา” ซักหน่อย

อ้าว ... ถ้าไม่ใช่ “ของเรา-ตัวเรา” แล้ว มันเป็นอะไรล่ะ?

นี่ ถามกับไอ้สิ่งที่คิดว่ามันเป็น “ตัวเรา” อย่างนี้แหละ

ถามไปเรื่อยๆ ... นึกขึ้นมาเมื่อไร ก็ถาม

ก็จะรู้ว่า “มัน” คือ “สิ่งที่อยู่เหนือการบังคับบัญชา”

คำในพุทธธรรมเรียก “สิ่ง” นี้ว่า “อนัตตา”

"น-"  นี่เป็น prefix- เติมหน้าคำใด ทำให้เป็น ปฏิเสธ

อัตตา  จึงเป็น  อนัตตา จึง “ไม่มีตัว ไม่มีตน”

และ ... อยู่เหนือการบังคับบัญชาของผู้ใด

เอ... มันจะไม่มีได้อย่างไรตัวตนนี่ ก็ “มี” เห็นๆ อยู่นี่

ก็ต้องกลับไปอ่าน ๒-๓ ย่อหน้าก่อน ... แล้ว “คิด”

เอาเป็นว่า ทั้งวัน ไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นเลย

คิดเรื่อง ที่คิดว่าเป็น “ตัวเรา” นี่แหละ

คิดให้มี “คำตอบ” กับตัวเอง ลองดูนะครับ

คิดควบคู่ไปกับ “ความชอบใจ-ความไม่ชอบใจ”

ไม่ว่ากับอะไรก็ตาม ที่มันเกิดกับ สิ่งที่คิดว่าเป็น “ตัวเรา”

พิจารณามันว่า “มันอยู่เหนือการบังคับบัญชา” ของใครไหม?

“ใคร” มาทำให้ “มัน” เป็นไปเช่นนี้ ???

ทำไมเราจะ ต้องป่วย ต้องแก่ ต้องตาย

ต้องรักชอบสิ่งนั้น ... ต้องเกลียดชังสิ่งนี้

ถ้าบอกว่า “ก็มันต้องเป็นไปตามธรรมชาติ” ... อันนี้ดี

ก็ถามต่อไปซิว่า ไอ้ ธรรมชาติ อันนี้ มันมายังไงล่ะ ?

ค่อยๆ พิจารณานะครับ อย่าหักโหม ... กลัวจะ “เพี้ยน”

ธรรมแนวพุทธ นี่เป็นเรื่อง ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณา

ไม่ต้องไปนั่งในป่า ในเขาก็ได้ (แต่..ถ้ามีโอกาส ก็ดีมาก)

ทำในบ้าน ในที่ทำงาน ในห้องน้ำ (เออ...ทำไมต้อง ถ่าย?)

ทำในทุกอิริยาบถ นี่แหละครับ เรียกว่ามี “สติ”

ขอจงประสบความสุข ความเจริญในพุทธธรรม